“Neen” zeggen en je grenzen stellen is voor hooggevoelige ouders vaak moeilijk. Je voelt de emoties van je kind. Je begrijpt je kind bovendien zo goed dat je het niet wil kwetsen. De valkuil bestaat echter dat je zo hard meegaat in het begrijpen van je kind, dat je je eigen emoties gaat wegdrukken. Dit gebeurt vaak onbewust. Je hebt datgene gedaan waarvan jij dacht dat het goed was voor je kind en toch voelt het achteraf om de ene of de andere reden niet goed. Er blijft iets knagen vanbinnen.
Je kind is (voorlopig) tevreden maar jij blijft achter met een slecht gevoel. Wat is er gebeurd?

Over je eigen grens
Het gedrag of de vraag van je kind ging waarschijnlijk in tegen wat jij zou doen. Of het ging in tegen wat jij aanvaardbaar vindt. Je kind overtrad misschien een regel, gedroeg zich anders dan jouw verwachting, ging helemaal op in zijn emotie en verloor daardoor controle over zijn of haar gedrag,….. Innerlijk zei er iets “neen” bij jou. Stop. Rood licht. Dit is mijn grens.

Maar door je sensitiviteit en sterk medeleven kon je je ookverplaatsen in de beweegredenen van je kind. Je kon hem of haar maar al te goed begrijpen. Dit medeleven is vaak sterker dan je rode licht. Zodoende ga je subtiel voorbij aan je eigen gevoel. Je wil je kind niet kwetsen. Je ziet het gedrag door de vingers, je oppert verzachtende omstandigheden of zegt tegen je gevoel in “ja”. Op deze manier druk je in feite je eigen gevoelens weg en raak je zelf uit balans. Daar heb je dat knagende gevoel…..

Instant oplossing
Soms ben je al dusdanig overprikkeld, door de situatie met je kind, een lange werkdag, een berg van taken die op je ligt te wachten, …… dat een scene of belangenstrijd er even echt niet meer bij kan. Je kiest snel voor de rust op korte termijn. De externe overprikkeling verdwijnt onmiddellijk maar het inwendige geknaag blijft. Je hebt een lange termijnoplossing nodig. Zowel voor je kind als voor jou!

Blijf trouw aan je innerlijk “weten”
Je gevoel liegt niet. Je voelt het meteen als je grens overschreden is. Innerlijk weet je eigenlijk meteen hoe je moet reageren. Medeleven komt pas enkele seconden later, als je over de situatie begint na te denken. Als je je gaat verplaatsen in de ander. Maak gebruik van je eerste gevoel. Tenzij het heel extreem of geladen is. Haal dan eerst even diep adem. En tel tot … zoveel als je nodig hebt.

Anders stel je duidelijk je grens! Zet je wil of wens krachtig neer en eis zo respect voor jezelf. Jij bepaalt waar de grens is. Op die manier kan je beter leiding geven aan je kind(eren). En natuurlijk blijft er ruimte voor een begripvol gesprek. Het éne sluit het ander niet uit. Maar de grens blijft!
Kinderen accepteren jouw duidelijke grenzen verrassend flexibel.

Kinderen leren van goede voorbeelden
Op lange termijn zullen ze veel meer aan deze aanpak hebben. Pamela Kribbe verwoordt het als volgt: “Zij zullen dan een positief voorbeeld zien van hoe het is om zowel gevoelig als krachtig zelfbewust te zijn.” Jouw duidelijke grens geeft hen bovendien duidelijkheid en zekerheid. Iets waar een (hooggevoelig) kind nood aan heeft. Niets is zo verwarrend als “ja” zeggen wanneer je hele lichaam “neen” uitstraalt. Kinderen pikken dit op. Zeker als je kind ook hooggevoelig is! Hooggevoelige kinderen hebben daar een extra radartje voor!

Wanneer een grens niet duidelijk is voor een kind, zal hij of zij de grens ook verder gaan aftasten! Ze testen je verder uit. Ze zien hoe ver ze kunnen gaan. Niet om jou te pesten, al voelt het soms wel zo. Het is hun manier om die grens toch helder te krijgen.

Winst voor beide partijen
Door duidelijk je grens te stellen, vermijd je verder grensoverschrijdend gedrag. Ook jij zal je er beter bij voelen. Geen frustratie. Geen knagend gevoel. Je staat sterk in je schoenen en dat geeft ook een boost aan je zelfvertrouwen. En nog een extra turboboost wanneer je kind je daarna laat merken dat je nog steeds de liefste van de hele wereld bent voor hem of haar! Ondanks je duidelijke grens. Of net dankzij je duidelijke grens?